ناراحتم.نخ کیفیت زندگیم بهتر شده نه حال عمومیم.بیشتر اوقات مریضم.نمیدونم تاثیر دارو های جدیدمه یا اوردوز حاصل از تلاش برای خودکشی.حالت تهوع شدید.استفراغ.یبوست.دل درد.سر درد.گیجی.هیچوقت تو زندگیم انقدر حس نمیکردم به مرگ نیاز دارم.نمیدونم باید به دکترم بگم یا نه.هفت روز دیگه نوبت دارم.شایدم بیشتر.حوصله هیچ کاری رو ندارم.نهدفیلم دیدن نه گیتار نه هیچی.فقط مردن حالمو خوب میکنه.یه ثانیه نیست که به مردن فک نکنم.
راستشو بخواین اوضاع خیلی بده.هیچوقت به این بدی نبوده.خانوادم در جریانن.خرج میذارم پشت دستشون.حال خودم جسمیو روحی افتضاحه.دو روزه چیزی میخورم برمیگردونم.هیچکس تو زندگیم نیست.هیچ عشق و علاقه ای که نگهم داره.
تنفر از هر گوشه زندگیم داره چکه میکنه.حالم هرلحظه بدتر میشه تحملم برا اطرافیانم سخت تر.انگار هر لحظه یه نفر مغزمو فشار میده.فهمیدن و درک مطالب برام غیر ممکن شده.فک میکنم نیازه یه ترم مرخصی بگیرم.با این وضعیت نمیتونم برم دانشگاه.هیچ راهی وجود نداره که بمیدم و خونوادم نفهمن خودکشیه.حتی یه ذره ام حالم بهتر نشده.یذره ام افکارم بهتر نشدن.نمیدونم باید به مامانم چی بگم.اگه این ا یه تاثیر داشته اینه که ضعیفم کرده.نمیتونم نقش بازی کنم.نمیتونم دروغ بگم.شاید بهتره بستری بشم.تا وقتی حالم بهتر بشه.به دکتره میگم.واقعا توانایی انجام هیچ کاری رو ندارم.روزا و شبا عین مرده هام.شبا خوب نمیخوابم.دائم خسته و گیجم.میشه یه حادثه اتفاق بیو
زندگیم ,نمیتونم ,نمیدونم ,نمیدونم باید منبع
درباره این سایت